منشور نفس

فصل سرمستی ابر است غنیمت شمرید
نغمه‌ی خیس بهار است غنیمت شمرید

بلبلان رقص‌کنان شعر خدا می‌خوانند
همه جا شور و سرور است غنیمت شمرید

بوی هستی ز زمین خیزد و از زینت باغ
گلبن آکنده ز عطر است غنیمت شمرید

شده آن پیک وزان تا برساند پیغام
قاصدی بهر نگار است غنیمت شمرید

فصل تبدیل به اعلا ز سرای نیستی است
موسم فکرت و نور است غنیمت شمرید

برو سجّاده عزلت تو به دوری افکن
او به آغوش و کنار است غنیمت شمرید

من که مبهوت ز بخشندگی او گشتم
عفو و رحمت بسیار است غنیمت شمرید

یک سخن مانده ز دل تا که غزل ختم شود
وقت بوسیدن یار است غنیمت شمرید