منشور نفس

ای کاش به آمال کهن جامه بپوشم
در راهِ به در کردنِ عشاق تو کوشم

رخصت بدهی در همه بازار بگویم
من نیز به رخسار تو آیینه‌فروشم

مسعود نصرتی (نوین)

سخت است ببینی که جهان باز بچرخد
وقتی که کسی توبه نکرده، شده قاضی

مسعود نصرتی (نوین)

عبرت نشده تا که ز احوال نپرسی
یا باز بگویم: «مگر ای بوووق، طبیبی!؟»

مسعود نصرتی (نوین)

من تو هستم از زمانی که دلم در چنگ توست
می‌شود لطفی کنی گاهی به خود هم سر زنی

مسعود نصرتی (نوین)

نفرتم مشت شد و آینه صدها تکه
غربت من چه غریبانه به فرجام رسید

مسعود نصرتی (نوین)

خیره در چشم غزلناک تو گشتن بهتر
چون کلامی نتوان گفت که کامل باشد

مسعود نصرتی (نوین)

یوسف چاهی کنعان شدنم هم بد نیست
خبری دارم از اینکه تو خریدار منی

مسعود نصرتی (نوین)

همین که عاشقم کافی‌ست دگر وصلش نمی‌خواهم
که تب کردن‌ برای او، به از گرمای آغوشش

مسعود نصرتی (نوین)

مردن نه همین است که دم بازدمش نیست
روحت که شود همدم یأس، مرده‌ترینی

مسعود نصرتی (نوین)

فرشی شده‌ام تا تو به هر لحظه که خواهی
آیی و قدم بر سر چشمم بگذاری

مسعود نصرتی (نوین)